Kleuren

Hoe maak ik een boek van een kort verhaal dat ik, nu 42 jaar geleden, schreef?  Dat was jarenlang mijn vraag. Ik volgde schrijfcursussen, schreef meer korte verhalen, maar dat ene boek schrijven lukte me nooit. Toch bleef het verhaal in mijn hoofd hangen. Ik zag beelden van een groep nomadenkinderen, meestal wel gelukkig. Ik zag het land waar het altijd donker was. Ik zag de poort, waardoor een meisje naar dat rotland reisde, Maar wat was nu het verhaal? Probeersels belandden steevast in de prullenbak.

Ik wist al jaren dat ik een beelddenker was. Maar ik had goed leren omgaan met woorden. Waarom kon ik dit dan niet?
Mijn vriendin Lonneke die "invoelde" op mijn vraag, kwam uiteindelijk met de oplossing. Ze zei: "Koop het allermooiste notitieboek dat je kunt vinden. En schrijf met kleurenstiften. Niet typen, maar echt schrijven!"

Ik kocht een notitieboek met zilveren slotjes en een doos stiften.
En ik begon met bedenken welke kleur ik zou gebruiken voor het meisje dat op dat moment het enige kind was waar ik een beeld van had. Ik koos voor bruin. Verschillende schakeringen zaten in mijn hoofd. Donkerbruin voor warmte, voor vriendelijkheid. Een lichtbruine kleur van verdord gras in de warme zon. En als vanzelf schreef ik mijn eerste scène. Het meisje Ogen, de wachter van de Stam. Doezelend en mijmerend op een warme rots boven een meertje, waar alle kinderen vrolijk aan het zwemmen zijn. Zomaar kwam Struikel naar boven klimmen. Haar kleur was zonnig geel, zag ik. Ineens zat ik in de wereld van Grasland. Ik wist wie er woonden. Wie ze waren en waarom. Voor elk kind koos ik een kleur.
De kleuren hielpen me om niet van bovenaf op Grasland te kijken, maar om in de kinderen te kruipen.

Het verhaal kreeg vorm. De kinderen kregen vorm. Sommige kinderen gaf ik tijdens het schrijven een andere kleur. Ogen is niet alleen warmbruin. Ze kan ook hard zijn. En wijs. Een leidster. Dan dacht ik na over de kleur die daarbij paste. Die kleuren ben ik blijven gebruiken. Rood voor Mes. De jager die zo vaak boos is. Groen voor Rook.
Moederlijk zorgend voor alle kinderen van de Stam.

Mijn notitieboek gebruik ik niet meer. De kleuren wel. Die horen bij de Graslandkinderen.